ขอโทษ(ทำไม)

ขอโทษ...ขอโทษ...ฉันนั้นไม่เคยหวั่นไหว
ขอโทษ...ขอโทษ...แต่ฉันไม่เคยเสียใจ
ขอโทษ...ขอโทษ...ถึงเป็นคนดีไม่ได้...ก็ช่างเธอ

อย่าขอโทษ...ที่เราต้องเลิกลากัน
อย่าขอโทษ...หากวันนั้นแค่แกล้งเมินใส่
อย่าขอโทษ...กับสิ่งที่เธอทำเอาไว้
คำว่า"ฉันให้อภัย".........เธงคงไม่ได้ยิน...จากปากฉัน

ขอโทษ

ขอโทษ...ที่ทำให้เธอหวั่นไหว
ขอโทษ...ที่ทำให้เธอเสียใจ
ขอโทษ...ที่เป็นคนดีไม่ได้...อย่างใจเธอ

ขอโทษ...ที่เราต้องเลิกลากัน
ขอโทษ...ที่วันนั้นทำเป็นเมินใส่
ขอโทษ...กับสิ่งที่ทำลงไป
คำของเธอบอก"ให้อภัย"....คงช่วยต่อลมหายใจได้อีกนาน

ความจริง?

เคยรักกันบ้างไหม

เคยห่วงใยกันบ้างหรือเปล่า

หลายทีแล้วที่เรา

ทำเป็นไม่เข้าใจกัน

ลำบากเกินไปหรือเปล่า

ที่ต้องเฝ้าคอยเอาใจฉัน

ไม่อยากเป็นคนสำคัญ

ถ้ามันไม่มาจากใจ

คนไกล

"เป็นยังไง สบายดีหรือเปล่า"

คำที่เราทักทายส่งภาษา

กับอีกคนที่ไม่เคยเห็นหน้า

แม้ดวงตาไม่เคยจะได้มอง

หลายถ้อยคำหลากรสส่งผ่านจอ

หลายคำขอคำอ้อนส่งตามสาย

ทั้งที่ไม่เคยรู้เขาเป็นใคร

แต่วางใจให้รับฟังทุกเรื่องราว

เก็บใบหน้าในความคิดเอามาฝัน

ใบหน้านั้นชั่งเด่นชัดมีความหมาย

แต่เป็นเพียงสิ่งสร้างขึ้นเพื่อหลอกใจ

"เขาคนนั้น"เป็นใครไม่รู้เลย

หวังลมๆแล้งๆ

แค่บางวันรู้สึกเหงา

นั่งเศร้าเพียงลำพัง

เหมือนคนไร้ความหวัง

ทั้งที่ใจยังไม่ยอม

รู้สึกเริ่มอ่อนล้า

แม้ว่ายังยืนไหว

หวังว่าคงมีใคร

กอดใจนี้ด้วยรักแท้

เดิมๆ

เป็นอีกวันที่ฉันเหงา

เป็นอีกวันที่ฉันโดดเดี่ยว

เป็นอีกวันที่อยู่คนเดียว

เป็นอีกวันที่ไม่มีใคร

พรุ่งนี้ก็คงเหมือนกัน

แม้เป็นวันอากาศสดใส

แต่ว่าเมฆครึ้มในใจ

ยังคงไม่สร่างซา

ตัวสำรอง

เป็นคนที่ไม่สำคัญ

ที่เธอนั้นคิดถึงบางเวลา

คนที่เธอมองว่าไร้ค่า 

แต่มาหายามทุกข์ใจ

ใจจริงอยากบอกลา

แต่เห็นหน้ายามเธอร้องไห้

แกล้งทำใจแข็งไม่ไหว

คงเพราะใจยังแอบหวัง

แด่เธอ...

ผูกถ้อยคำ เป็นร้อยกรอง ทำนองรัก
ทุกอักษร บทวรรค มีความหมาย
เป็นความจริง ความสัตย์ ออกจากใจ
ประทับมัน เอาไว้ ในรอยจำ

ความจริงคือ....

อยากจะบอก ความจริง ให้เธอรู้
ว่าคนอยู่ ตรงนี้ นั้นอ่อนไหว
ที่แอบมอง มองเธอ อยู่เรื่อยไป
ก็เพราะใจ ไม่กล้า สบตาเธอ

ถึงจะรู้ รู้ดี ว่าหมดสิทธิ์
แต่ยังคิด คิดถึง ไม่เลือนหาย
อยากจะลืม ลืมเธอ แล้วจบไป
แต่หัวใจ ใจดวงนี้ มีแต่เธอ

หัวใจที่ไร้แรงบิน

ทุกครั้งที่มองสบตาเธอ หัวใจมันเต้นไม่เป็นจังหวะ
อยากเข้าไปคุย นั่งใกล้ๆ แต่คนที่นั่งข้างเธอเขาดูดี
จนฉันรู้สึกอาย ปลอบใจว่าเธอสองคนเหมาะสมกัน
ดีแล้ว แต่ข้างในใจกลับร้องว่า "จากนี้และตลอดไป
หัวใจคงมีเพียงเธอ"

คำเรียกร้องของหัวใจ

ก็เพราะใจร่ำร้องให้มาหา
มาสบตามาใกล้ชิดมาเอื้อนเอ่ย
พูดคุยกันหัวเราะเหมือนเช่นเคย
ให้ผ่านเลยช่วงเวลาว้าเหว่ใจ

ลมหนาว 2

เมื่อลมหนาว พัดผ่าน มาอีกครั้ง
เราก็ยัง ไม่มีใคร ใจเปลี่ยวเหงา
แต่วันนี้ ไม่มีแล้ว คิดถึงเขา
ได้ความเหงา เคียงข้าง อย่างสุขใจ

ถึงเวลา ลุกขึ้น แล้วยืนสู้
เพื่อจะปู ทางฝัน อันสดใส
เพื่อจะไม่ ต้องเศร้า อีกต่อไป
เพื่อจะได้ ยืนหยัด อย่างอาจอง

ลมหนาว

เมื่อลมหนาว พัดผ่าน ย่านทิวไผ่
เอนไสว ลู่ลม สมหนักหนา
พาความเย็น ชื่นช่ำ สู่ประชา
หมู่วิหค สกุณา พายินดี

แต่ตัวเรา เมื่อลมหนาว พัดโชยผ่าน
ไม่เบิกบาน กลับหมองเศร้า หมดราศี
เมื่อคนรัก จากข้าไป ไม่ไยดี
แม้วจี คำลา ไม่กล่าวเลย
คงเหลือไว้ เพียงแต่ ความครั้งหลัง
เมื่อตอนยัง รักใคร่ ใจสมาน
เคยสนุก เคยร่าเริง เคยเบิกบาน
อดีตหวาน ผ่านไป กับสายลม

หวังว่า...

วันนี้ฉันหลับไปแล้วฝัน
ฝันว่าเธอคนนั้นมาหา
มาพร้อมคำบอกลา
ว่าเราคงจบกัน
ในฝันฉันร้องไห้
ในใจแอบไหวหวั่น
แอบคิดว่าฝันนั้น
จะพลันหายเมื่อยามตื่น

อยากจะบอก

แค่อยากอยู่ตรงนี้
ตรงที่มีเธออยู่
แค่อยากให้รับรู้
ว่ามีคนห่วงใย
ยังมีคนๆหนึ่ง
แอบซึ้งอยู่ไม่ไกล
ทุกวันมีความหมาย
เพราะใจฉันมีเธอ

เหงาๆ

วันที่ฝนตกหนัก
คนอกหักใจสลาย
น้ำตาแอบรินไหล
ชโลมไปกับสายฝน

Please

อย่าบอกว่ารักกัน
ถ้ามันไมจริงใจ
โปรดอยู่ให้ห่างไกล
ได้ไหมนะคนดี
กี่ครั้งพูดแบบนี้
แล้วกี่ทีทำแบบนั้น
ลงเอยก็เหมือนกัน
สุดท้าย...คืออ้ายเจ็บ

คือแบบว่า......

โดดเดี่ยวและอ้างว้าง

ข้างกายยังว่างเปล่า

มีเงาและความเหงา

ทุกเช้าก็เหมือนเดิม