ลมหนาว

เมื่อลมหนาว พัดผ่าน ย่านทิวไผ่
เอนไสว ลู่ลม สมหนักหนา
พาความเย็น ชื่นช่ำ สู่ประชา
หมู่วิหค สกุณา พายินดี

แต่ตัวเรา เมื่อลมหนาว พัดโชยผ่าน
ไม่เบิกบาน กลับหมองเศร้า หมดราศี
เมื่อคนรัก จากข้าไป ไม่ไยดี
แม้วจี คำลา ไม่กล่าวเลย
คงเหลือไว้ เพียงแต่ ความครั้งหลัง
เมื่อตอนยัง รักใคร่ ใจสมาน
เคยสนุก เคยร่าเริง เคยเบิกบาน
อดีตหวาน ผ่านไป กับสายลม

No comments: