คำตอบของคำถาม

อยากจะบอกว่าทำไมวุ่นวายนัก
ก็เพราะรักคำเดียวเพียงแค่นี้
ทั้งแอบหวงทั้งเป็นห่วงเกินพอดี
ขอโทษทีคงเพราะรักยากห้ามใจ

คำถามที่ต้องการคำตอบ

เมื่อเธอถามว่าทำไมวุ่นวายนัก
เธอบอกรักอิสระและเสรี
อย่ามาทำกวนใจไม่เข้าที
หากยังมีปัญหาขอลาไกล

บางครั้งกับบางคน

คนบางคนอยากจะลืมก็ลืมยาก
คนบางคนแม้จากยังคิดถึง
คนบางคนแม้อยู่ห่างใจคำนึง
คนบางคนคงแอบซึ้งทุกนาที

มารดาผู้ให้แต่ฝ่ายเดียว(เนื่องในวันแม่แห่งชาติ 12 สิงหา ‘52)

ก้มวันทาแทบเท้ามารดารัก
วันนี้ลูกเหนื่อยนักขอรักษา
ขออ้อมกอดของแม่ช่วยเยี่ยวยา
เพื่อกลับมาสู้ได้ไม่อายคน

จากบ้านมาหลายร้อยหมื่นพันโค้ง
ข้ามเขตโขงแดนบ้านเกิดให้ใจหาย
มาอยู่ถิ่นที่ไม่รู้จักใคร
กำลังใจหนึ่งเดียวคือมารดา

แม้ก่อนนี้เคยดื้อรั้นไปบ้าง
นั่นเพราะยังไร้เดียงสาอย่าได้ถือ
วันนี้ลูกซึ้งที่แม่เคยฝึกปรือ
ขอยึดเอาเป็นแนวทางเพื่อสร้างตน

เหนื่อยและท้อเพียงใดจะไม่บน
จะขอทนสู้ไปสุดแรงฝัน
เดินก้าวไปถึงไหนก็ถึงกัน
แม้ถึงวันชีพสลายไม่ขอยอม

ก้มกราบแทบตักอุ่นของมารดา
ลูกไม่ปราถนาสิ่งได้ไปกว่านี้
ขอแม่อยู่ข้างลูกชั่วชีวี
พระคุณมีขอแทนสิ้นด้วยวิญญาณ์

แรงใจ

มือจับดาบฟาดฟันศัตรูสิ้น
เลือดหลั่งรินธรณีสีแดงฉาน
หวังแต่เพียงชนะศึกได้กลับบ้าน
เจอนงคราญหวานใจให้หายเหนื่อย

นางลวง

วันที่พี่ต้องใช้ชาติมาถึงแล้ว
แม่ดวงแก้วบอกจะรอแม้จะนาน
ได้ยินคำน้องบอกใจชื่นบาน
เพียงสองปีพ้นผ่านคงได้เจอ

ถูกส่งมาชายแดนป้องกันศึก
ใจลึกลึกแอบหวั่นอยู่เสมอ
แต่ยังยืนสู้ได้เพราะมีเธอ
คอยเป็นกำลังใจให้เรื่อยมา

เพียงปีกว่าภารกิจยังไม่สิ้น
ก็ได้ยินเสียงตามสายลอยมาหา
แม่ส่งข่าวบอกน้องมีชายหมายตา
พอเดือนหน้าก็จะแต่งหมดแรงยืน

แล้วไปไหนคำมั่นสัญญาเจ้า
ลมเบาเบาจากปากแค่นั้นหรือ
บอกทำไมหากไม่คิดจะยึดถือ
นี่ก็คือบทสุดท้ายพ่ายรักนาง