สุดจะเอ่ย

แต่ก่อนนั้นเช้าก็รักบ่ายก็รัก

เจอหน้าทักยิ้มให้ไม่ขัดเขิน

ถึงยามเย็นกลับบ้านเป็นเพื่อนเดิน

แอบเพลิดเพลินทุกคราเวลาเจอ

แต่วันนี้เธอมีใครเดินเคียงข้าง

ปล่อยยิ้มค้างไม่ตอบรับกลับคืนหา

ซ้ำยังยังเมินให้เจ็บที่อุรา

ที่ผ่านมาคงเป็นแค่..”คนผ่านทาง”