อะไรกันนะ

ร้องไห้มาซบ-อก
หวังให้เราปลอบใจ
คงลืมแล้วใช่ไหม
คนที่ทิ้งฉันไป..ก็คือเธอ

********************

เป็นตัวเลือกสุดท้าย
ไว้ใช้ยามขาดแคลน
เป็นได้แค่ตัวแทน
เป็นแฟนแค่ชั่วคราว

ละเมอ

ก็รู้ดีว่าฉันไม่มีสิทธิ์
ที่จะคิดถึงเธอในยามเหงาๆ
มีกำแพงกั้นขวางระหว่างเรา
ไม่อาจเข้าไปนั่งอยู่ในหัวใจ

แต่อย่างน้อยขอแค่ได้เจอหน้าบ้าง
แม้บางครั้งแค่แอบมองพอได้ฝัน
ทั้งที่อยากอยากจะทำมากกว่านั้น
แต่คงไม่มีวันได้ครอบครอง

คำตอบของคำถาม

อยากจะบอกว่าทำไมวุ่นวายนัก
ก็เพราะรักคำเดียวเพียงแค่นี้
ทั้งแอบหวงทั้งเป็นห่วงเกินพอดี
ขอโทษทีคงเพราะรักยากห้ามใจ

คำถามที่ต้องการคำตอบ

เมื่อเธอถามว่าทำไมวุ่นวายนัก
เธอบอกรักอิสระและเสรี
อย่ามาทำกวนใจไม่เข้าที
หากยังมีปัญหาขอลาไกล

บางครั้งกับบางคน

คนบางคนอยากจะลืมก็ลืมยาก
คนบางคนแม้จากยังคิดถึง
คนบางคนแม้อยู่ห่างใจคำนึง
คนบางคนคงแอบซึ้งทุกนาที

แรงใจ

มือจับดาบฟาดฟันศัตรูสิ้น
เลือดหลั่งรินธรณีสีแดงฉาน
หวังแต่เพียงชนะศึกได้กลับบ้าน
เจอนงคราญหวานใจให้หายเหนื่อย

ร้านกาแฟ "For Love" Part.I

ร้านกาแฟตรงมุมโค้งสุดถนน

เคยหลบฝนด้วยกันจำได้ไหม

ก็ยังเคยนั่งเบียดกันฉันจำได้

“รักหมดใจ”..เธอบอกฉันวันนั้นเอง

ร้านกาแฟตรงมุมโค้งสุดถนน

ข้างนอกฝนเริ่มตั้งเค้าแล้วสิหนา

มานั่งคอยตั้งนานเลยเวลา

ไม่เห็นมาซักทีเริ่มท้อใจ

ร้านกาแฟตรงมุมโค้งสุดถนน

วันนี้ฝนไม่ตกฟ้าสดใส

คิดจะพักแวะสักหน่อยแล้วจะไป

แต่นั่นใครกับอีกคนดูคุ้นจัง

To be continues….

สุดจะเอ่ย

แต่ก่อนนั้นเช้าก็รักบ่ายก็รัก

เจอหน้าทักยิ้มให้ไม่ขัดเขิน

ถึงยามเย็นกลับบ้านเป็นเพื่อนเดิน

แอบเพลิดเพลินทุกคราเวลาเจอ

แต่วันนี้เธอมีใครเดินเคียงข้าง

ปล่อยยิ้มค้างไม่ตอบรับกลับคืนหา

ซ้ำยังยังเมินให้เจ็บที่อุรา

ที่ผ่านมาคงเป็นแค่..”คนผ่านทาง”

ถึงไม่เคยบอก…แต่ก็อยากให้รู้

เดินมานานเหนื่อยล้าใจจะขาด

ฝันที่วาดหวังไว้ไม่เป็นผล

ล้มคลุกฝุ่นเจ็บหนักก็ต้องทน

เพราะมีคนหนึ่งคนคอยห่วงใย

ถึงไม่รู้ว่าหวังสิ่งใดตอบ

แต่ก็ขอบคุณน้ำใจไมตรียิ่ง

พอได้พักได้อาศัยได้พึ่งพิง

เป็นทุกสิ่งเรื่อยมาเป็นยาใจ

ก็แค่อีกวันหนึ่ง

เมื่อถึงวันต้องจากพรากกันไกล

วันที่สองหัวใจโดนขัดขวาง

เขามาแทนตรงที่เคยเคียงข้าง

ช่างอ้างว้างเปลี่ยวใจให้วังเวง

คนไกล

"เป็นยังไง สบายดีหรือเปล่า"

คำที่เราทักทายส่งภาษา

กับอีกคนที่ไม่เคยเห็นหน้า

แม้ดวงตาไม่เคยจะได้มอง

หลายถ้อยคำหลากรสส่งผ่านจอ

หลายคำขอคำอ้อนส่งตามสาย

ทั้งที่ไม่เคยรู้เขาเป็นใคร

แต่วางใจให้รับฟังทุกเรื่องราว

เก็บใบหน้าในความคิดเอามาฝัน

ใบหน้านั้นชั่งเด่นชัดมีความหมาย

แต่เป็นเพียงสิ่งสร้างขึ้นเพื่อหลอกใจ

"เขาคนนั้น"เป็นใครไม่รู้เลย

หวังลมๆแล้งๆ

แค่บางวันรู้สึกเหงา

นั่งเศร้าเพียงลำพัง

เหมือนคนไร้ความหวัง

ทั้งที่ใจยังไม่ยอม

รู้สึกเริ่มอ่อนล้า

แม้ว่ายังยืนไหว

หวังว่าคงมีใคร

กอดใจนี้ด้วยรักแท้

เดิมๆ

เป็นอีกวันที่ฉันเหงา

เป็นอีกวันที่ฉันโดดเดี่ยว

เป็นอีกวันที่อยู่คนเดียว

เป็นอีกวันที่ไม่มีใคร

พรุ่งนี้ก็คงเหมือนกัน

แม้เป็นวันอากาศสดใส

แต่ว่าเมฆครึ้มในใจ

ยังคงไม่สร่างซา

ตัวสำรอง

เป็นคนที่ไม่สำคัญ

ที่เธอนั้นคิดถึงบางเวลา

คนที่เธอมองว่าไร้ค่า 

แต่มาหายามทุกข์ใจ

ใจจริงอยากบอกลา

แต่เห็นหน้ายามเธอร้องไห้

แกล้งทำใจแข็งไม่ไหว

คงเพราะใจยังแอบหวัง

แด่เธอ...

ผูกถ้อยคำ เป็นร้อยกรอง ทำนองรัก
ทุกอักษร บทวรรค มีความหมาย
เป็นความจริง ความสัตย์ ออกจากใจ
ประทับมัน เอาไว้ ในรอยจำ

ความจริงคือ....

อยากจะบอก ความจริง ให้เธอรู้
ว่าคนอยู่ ตรงนี้ นั้นอ่อนไหว
ที่แอบมอง มองเธอ อยู่เรื่อยไป
ก็เพราะใจ ไม่กล้า สบตาเธอ

ถึงจะรู้ รู้ดี ว่าหมดสิทธิ์

แต่ยังคิด คิดถึง ไม่เลือนหาย

อยากจะลืม ลืมเธอ แล้วจบไป

แต่หัวใจ ใจดวงนี้ มีแต่เธอ

คำเรียกร้องของหัวใจ

ก็เพราะใจร่ำร้องให้มาหา
มาสบตามาใกล้ชิดมาเอื้อนเอ่ย
พูดคุยกันหัวเราะเหมือนเช่นเคย
ให้ผ่านเลยช่วงเวลาว้าเหว่ใจ

ลมหนาว 2

เมื่อลมหนาว พัดผ่าน มาอีกครั้ง
เราก็ยัง ไม่มีใคร ใจเปลี่ยวเหงา
แต่วันนี้ ไม่มีแล้ว คิดถึงเขา
ได้ความเหงา เคียงข้าง อย่างสุขใจ

ถึงเวลา ลุกขึ้น แล้วยืนสู้
เพื่อจะปู ทางฝัน อันสดใส
เพื่อจะไม่ ต้องเศร้า อีกต่อไป
เพื่อจะได้ ยืนหยัด อย่างอาจอง

ลมหนาว

เมื่อลมหนาว พัดผ่าน ย่านทิวไผ่
เอนไสว ลู่ลม สมหนักหนา
พาความเย็น ชื่นช่ำ สู่ประชา
หมู่วิหค สกุณา พายินดี

แต่ตัวเรา เมื่อลมหนาว พัดโชยผ่าน
ไม่เบิกบาน กลับหมองเศร้า หมดราศี
เมื่อคนรัก จากข้าไป ไม่ไยดี
แม้วจี คำลา ไม่กล่าวเลย

คงเหลือไว้ เพียงแต่ ความครั้งหลัง
เมื่อตอนยัง รักใคร่ ใจสมาน
เคยสนุก เคยร่าเริง เคยเบิกบาน
อดีตหวาน ผ่านไป กับสายลม

หวังว่า...

วันนี้ฉันหลับไปแล้วฝัน
ฝันว่าเธอคนนั้นมาหา
มาพร้อมคำบอกลา
ว่าเราคงจบกัน

ในฝันฉันร้องไห้
ในใจแอบไหวหวั่น
แอบคิดว่าฝันนั้น
จะพลันหายเมื่อยามตื่น