มารดาผู้ให้แต่ฝ่ายเดียว(เนื่องในวันแม่แห่งชาติ 12 สิงหา ‘52)

ก้มวันทาแทบเท้ามารดารัก
วันนี้ลูกเหนื่อยนักขอรักษา
ขออ้อมกอดของแม่ช่วยเยี่ยวยา
เพื่อกลับมาสู้ได้ไม่อายคน

จากบ้านมาหลายร้อยหมื่นพันโค้ง
ข้ามเขตโขงแดนบ้านเกิดให้ใจหาย
มาอยู่ถิ่นที่ไม่รู้จักใคร
กำลังใจหนึ่งเดียวคือมารดา

แม้ก่อนนี้เคยดื้อรั้นไปบ้าง
นั่นเพราะยังไร้เดียงสาอย่าได้ถือ
วันนี้ลูกซึ้งที่แม่เคยฝึกปรือ
ขอยึดเอาเป็นแนวทางเพื่อสร้างตน

เหนื่อยและท้อเพียงใดจะไม่บน
จะขอทนสู้ไปสุดแรงฝัน
เดินก้าวไปถึงไหนก็ถึงกัน
แม้ถึงวันชีพสลายไม่ขอยอม

ก้มกราบแทบตักอุ่นของมารดา
ลูกไม่ปราถนาสิ่งได้ไปกว่านี้
ขอแม่อยู่ข้างลูกชั่วชีวี
พระคุณมีขอแทนสิ้นด้วยวิญญาณ์

No comments: