หนึ่งกำลังใจ(แด่คนคุ้นเคย)

ท้องฟ้าที่ดูหม่นหมอง
ลมต้องใบไม้สั่นไหว
ความเหงาเข้ามาเยี่ยมใจ
วันใหม่ที่ไม่เหมือนเดิม

ถึงแม้วันนี้จะเหงา
อย่าโศกอย่าเศร้าซ้ำเติม
หากต้องการกำลังใจเพิ่ม
กลับมาที่เดิม...ที่ตรงนี้

ตรงที่มีฉันคอยอยู่
คอยรับรู้ทุกความเป็นไป
คอยฟังทุกความในใจ
จนกว่าใหม่(ที่ดีกว่า)จะมาเยือน

ขอโทษ(ทำไม)

ขอโทษ...ขอโทษ...ฉันนั้นไม่เคยหวั่นไหว
ขอโทษ...ขอโทษ...แต่ฉันไม่เคยเสียใจ
ขอโทษ...ขอโทษ...ถึงเป็นคนดีไม่ได้...ก็ช่างเธอ

อย่าขอโทษ...ที่เราต้องเลิกลากัน
อย่าขอโทษ...หากวันนั้นแค่แกล้งเมินใส่
อย่าขอโทษ...กับสิ่งที่เธอทำเอาไว้
คำว่า"ฉันให้อภัย".........เธงคงไม่ได้ยิน...จากปากฉัน

ขอโทษ

ขอโทษ...ที่ทำให้เธอหวั่นไหว
ขอโทษ...ที่ทำให้เธอเสียใจ
ขอโทษ...ที่เป็นคนดีไม่ได้...อย่างใจเธอ

ขอโทษ...ที่เราต้องเลิกลากัน
ขอโทษ...ที่วันนั้นทำเป็นเมินใส่
ขอโทษ...กับสิ่งที่ทำลงไป
คำของเธอบอก"ให้อภัย"....คงช่วยต่อลมหายใจได้อีกนาน

ความจริง?

เคยรักกันบ้างไหม

เคยห่วงใยกันบ้างหรือเปล่า

หลายทีแล้วที่เรา

ทำเป็นไม่เข้าใจกัน

ลำบากเกินไปหรือเปล่า

ที่ต้องเฝ้าคอยเอาใจฉัน

ไม่อยากเป็นคนสำคัญ

ถ้ามันไม่มาจากใจ

คนไกล

"เป็นยังไง สบายดีหรือเปล่า"

คำที่เราทักทายส่งภาษา

กับอีกคนที่ไม่เคยเห็นหน้า

แม้ดวงตาไม่เคยจะได้มอง

หลายถ้อยคำหลากรสส่งผ่านจอ

หลายคำขอคำอ้อนส่งตามสาย

ทั้งที่ไม่เคยรู้เขาเป็นใคร

แต่วางใจให้รับฟังทุกเรื่องราว

เก็บใบหน้าในความคิดเอามาฝัน

ใบหน้านั้นชั่งเด่นชัดมีความหมาย

แต่เป็นเพียงสิ่งสร้างขึ้นเพื่อหลอกใจ

"เขาคนนั้น"เป็นใครไม่รู้เลย